AnkeR  in  de  klei

Voor velen is Urk het eiland in de verte. Onbekend, rauw. Het oogt als een gesloten gemeenschap. Opzichzelfstaand, net als vroeger toen Urk omsloten was door water.

 

Gevoed door de berichten in de media, wordt er een mening gevormd. 

 

Eenmaal daar voel je de verbondenheid,  de liefde voor de naasten, de gezamenlijke kracht, gedeelde hoop, het geloof en de pijn.

 

Voor deze expositie liet Anca zich inspireren door het voormalige eiland en zijn huidige bewoners. Ze ging in gesprek, luisterde, keek en fotografeerde. Typerend voor het werk van Anca zijn de karakteristieke portretten. Alle oneffenheden zijn zichtbaar, met die sprekende ogen waarin je de ziel van de mens terug ziet.

Anca werkt bewust met houtskool in zwart wit. Om zo de eenvoud en het pure van de mens vast te leggen. Tijdens het tekenen komt ze hen opnieuw tegen. Gaan hun woorden door haar hoofd en wordt ze opnieuw geraakt. 

 

Ook het alledaagse op Urk blijft niet achter, Anca gaf alles een plek in deze tentoonstelling. De expositie zal altijd onvoltooid blijven, de inspiratie zal nooit opdrogen.​​​